Co powinieneś wiedzieć o - Rodzaje i składniki wynagrodzeń
Z punktu widzenia pracodawcy wynagrodzenia dzielą się na:
wynagrodzenia osobowe ? wynikające z tytułu umowy o pracę,
wynagrodzenia bezosobowe ? wynikające z tytułu umowy o dzieło, zlecenia lub agencyjnej.
Na wynagrodzenia osobowe składają się:
wynagrodzenie zasadnicze,
dopłaty (premie, wynagrodzenie za pracę w godzinach nadliczbowych, dodatek stażowy, dodatek funkcyjny, dodatek za pracę w warunkach szkodliwych itp.),
płace uzupełniające (za czas nieprzepracowany np. wynagrodzenie za czas choroby),
ekwiwalenty za niewykorzystany urlop.
Do wynagrodzeń nie zalicza się w rozumieniu przepisów:
świadczeń wypłacanych ze środków ZUS,
ekwiwalentów (np. za odzież roboczą, używanie własnych samochodów itp.),
kosztów podróży służbowych,
wypłat z tytułu projektów wynalazczych i racjonalizatorskich.
Źródło:
Minimalne wynagrodzenie ustawowe w Polsce
W Polsce minimalne wynagrodzenie ustalane jest corocznie na podstawie ustawy z 10 października 2002 o minimalnym wynagrodzeniu za pracę1. Wysokość minimalnego wynagrodzenia, podlega ogłoszeniu w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej ?Monitor Polski?, w drodze obwieszczenia Prezesa Rady Ministrów do 15 września każdego roku.
W przypadku umowy zlecenia, zleceniobiorca może otrzymać niższe wynagrodzenie niż płaca minimalna234. Jego wysokość jest przedmiotem negocjacji ze zleceniodawcą.
Minimalne wynagrodzenie za pracę od 1 stycznia 2016 wynosi 1850 zł brutto.
W okresie pierwszego roku pracy danego pracownika nie może być niższe niż 80% wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę5 (80% x 1850 = 1480 zł).
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/P%C5%82aca_minimalna
Kilka faktów o - Przyczyny tracenia czasu
Czas jest zasobem ograniczonym w formacie ilościowym, który co więcej nie daje się cofnąć, składować, nie można go kupić, zwielokrotnić, nie daje się niczym zastąpić i nieustannie upływa. Największym problemem ludzi jest marnowanie czasu. Istnieją dwie podstawowe grupy uwarunkowań marnotrawstwa czasu.
Wewnętrzne
Pierwsza grupa to uwarunkowania wewnętrzne, czyli czynniki uzależnione od człowieka w tym trzy najważniejsze: brak przemyśleń nad sobą oraz brak uzmysłowienia sobie przemijania czasu; brak wiedzy na temat zarządzania czasem; cechy osobowościowe człowieka.
Do cech sprzyjających marnowaniu czasu zaliczyć można: brak wiedzy, brak doświadczenia, brak motywacji, brak asertywności, niezdyscyplinowanie, niepunktualność, brak porządku, niesystematyczność, brak talentów organizacyjnych, niedbalstwo, flegmatyczność, słaba komunikatywność, gadatliwość, brak ambicji. Większość to cechy ściśle związane z osobowością człowieka, a więc bardzo odporna na zmiany. Można temu przeciwdziałać przez eliminację lub przekształcenia poprzez przyjęcie innego modelu psychicznego lub też odpowiednio zaprogramowane szkolenia.
Daje się zauważyć, że marnotrawstwo czasu w większości przypadków wynika z faktu, iż człowiek nie działa świadomie a jego postępowanie jest przypadkowe lub kieruje nim w stopniu niedostatecznym. Ogólnie rzecz biorąc większość ludzi nie potrafi racjonalnie gospodarować czasem własnym.
Zewnętrzne
Druga grupa to czynniki zewnętrzne. Wśród nich wymienić można: drogę do pracy, różnego typu zebrania, kolejki w sklepach i urzędach, telefony i wizyty akwizytorów czy niespodziewanych petentów, przeszkody w pracy płynące z otoczenia (zgiełk, gwar), potrzeba czytania prasy codziennej i fachowej, konieczność oglądania audycji telewizyjnych, awarie urządzeń, instalacji, zasilania, niepunktualność interesantów czy znajomych, tłok uliczny itd.